تو نباشی امیر نیستم

تو باشی از زندگی خسته نیستم

یه روزی میبینی جا اسم امیر میلان

اسمت طلاکوب رو گردنم امیریاسمین

وقت شه بگم چقد دوست دارم تنهات نمیزارم

اخه تنها تورو دارم بی توبی قرارم من آروم ندارم

توعوض نمیشی بامن بد نمیشی

بامن عاشق نه تو بد نمیشی

رفیقای شیشم که همش تو کار پیچن

یه سریاشون باهام همکار شدن

یه سریاشون عملیو خراب شدن

یه سریاشون مثه من عذبا شدن


یه سریاشون فقط دلشون گیره

یه سریاشونم گیرن الان پشته میله

امیرم از نوعه میلان بچه پایتختم پس حق بده که الان رویه تاجو تختم

نگاتیوا زندگیم قیچی میشه سانسور

با سوزن نخ نشستم الان تو کوالالامپور

قیامت میکنه تو مخت حرفاشو با آمپول

همه دافای من متخصصن و خالکوب


جراحی میکنم رویاهامو من مثله دارکوب

اسممو میندازم گردنم یه روزی طلاکوب

میگفتم همه جا عشقمونو جار نزن بلند میگفتی عاشقمی میگفتم داد نزن

 خودم که مینویسم شدم گیجه شعر مشکل اینه اون بود تی نیجر

 همین اختلاف از ابتدایه رفاقتمون دنبالمون بود تا انتهاش

همه چی رویه معرفت الفبا بود بینه ما من نبود فقط ما بود

 سر ما گرم تر از قبل با یه کلاه موند بی راه نی بینه ما داور خدا بود

 هر وقت خندیدم فاز بر داشتی نمیخندیدم قیافه کج داشتی

 هه انگار تعادل نداشتی قه قه تا قیامت بیخیاله آشتی